Alweer een aantal weken geleden, op 11 juli, een fijne donderdagavond mocht ik een groepje mama’s ontvangen tijdens één van mijn workshops. Altijd heel fijn om te doen en ook te zien hoe mama’s op die momenten durven delen, durven zeggen hoe het echt met hen gaat en ook de emoties en kwetsbaarheid toelaten onder elkaar.
Naar het einde van de avond toe sprak één van de mama’s me moedig aan: ze zei iets waar ik bijna letterlijk van mijn stoel van viel…! :
“Katelijne” – zegt ze, “ik ben zo blij te horen dat het bij jou ook niet altijd helemaal zo vlot gaat. Ik ging op je website kijken, zie dat je vier kinderen hebt en denk dan dat alles daar zo goed & vlot loopt”. Allé ja, ik herinner me haar exacte woorden niet meer. Waar het op neer kwam is dat ook ik de indruk kan geven dat vier kinderen, een job, mezelf zijn & al de rollen daaromheen invullen – daarbij komend ademen en gewoonweg “content leven” allemaal van een leien dakje loopt!
Laten we dit hier even uit de wereld helpen: niet dus!!! Daarnaast ging de mama verder: “als ik ouders zie met drie kinderen en zo, dan lijkt het allemaal zo evident en makkelijk te gaan”. Opnieuw: niet dus!!! Het is net dit gegeven dat ik uit de wereld wil helpen; net dit misverstand, én voornamelijk dit gevoel: ‘op een ander gaat het wél allemaal’. Het gevoel of de perceptie dat alles zomaar vanzelf gaat bij iemand anders, en dat jij precies de enige op de wereld bent dat het wél moeilijk heeft.
Ook ik ploeter, ook ik sukkel, ook ik ween, ook ik heb ontzettend moeilijke momenten, ook ik moet soms keihard op de tanden bijten, ook ik zie het soms helemaal niet meer zitten, ook ik ben net zoals élke mama gewoonweg iemand die haar best doet en probeert gelukkig te zijn – in goede en in kwade dagen .
Echter, hier draait het niet om mij – nee… hier draait het om alles wat wij mama’s rondom ons zien, horen, voelen en ruiken. Het draait om indrukken die we op doen via de media, social media, momentopnames bij anderen: van uitstapjes met vriendinnen tot etentjes bij de familie, van ouders aan de schoolpoort tot andere mama’s die je ziet rondom je heen in Planckendael of aan een bezoek bij Kind & Gezin. Op dergelijke momenten kan het lijken of iemand anders het allemaal vlotjes onder controle heeft. Wanneer je voelt dat dit je raakt, dat dit je een stukje onderuit haalt en je op die momenten twijfelt aan jezelf als mama – laat je dan niet vangen!
Laat je niet vangen:
Want…perceptie is altijd en overal aanwezig. Wees je daarvan bewust. Perceptie is het beeld dat jij van de omgeving hebt. Het is een beeld dat kan kloppen, maar het is ook een beeld dat niet kan kloppen. Het wordt gekleurd door je eigen ervaringen en waarnemingen. Wees je bewust van het beeld dat jij jezelf toeschrijft en ga na of dit de werkelijkheid is. Stel: je staat aan de schoolpoort met een huilend & moe kind in je armen, volledig overprikkeld van de dag. Jij bent ook moe na een werkdag. Je voelt je kwaad worden, zelfs een beetje radeloos en zou zo in tranen kunnen uitschieten. Je ziet een andere mama passeren, twee of misschien wel drie kinderen in haar kielzog. Klaarblijkelijk helemaal in haar nopjes. Ook daar zijn de kinderen moe én de mama blijft de rust zelve. Communiceert ‘zoals in de boekskes’ of “zoals mild-ouderschap” het voorschrijft, en ergens loopt het daar precies wel van een leien dakje. Dit kan je van je stuk brengen, en in het ergste geval ga je je nog voor je huilend kind schamen ook. Bedenk dan dat je op dit moment een beeld voor jezelf maakt. “De rust zelve” die momenteel voor jouw ogen passeert kan evengoed thuis ontploffen. Of “de rust zelve” die je misschien in de andere mama ziet kan vanbinnen aan het koken zijn en evengoed in tranen willen uitbarsten. Het probleem is, dat dit nu eenmaal niet vaak getoond wordt. Net zoals jij het op dit eigenste moment wellicht ook niet toont.
Laat je dus niet vangen, want alles wat je rondom jou ziet zijn momentopnames. Je kan het een beetje vergelijken met een foto op facebook of Intagram: ook dit zijn momentopnames die vaak enkel het mooie tonen. Een lachend kind, kan een seconde later aan het huilen zijn. Een “happy” persoon, kan zich binnenin heel triestig voelen. Hiermee wil ik uiteraard niet zeggen dat dit effectief zo is, ook helemaal geen oordeel over eender wie. Het gaat erom dat wanneer jij last hebt van je eigen gedachte, dit jouw overtuiging is die al dan niet terecht kan zijn. Uiteindelijk draait het niet om een ander. Het gaat over jou!
Heb je veel last van deze gedachte: “op een ander lijkt het wel allemaal vlotjes te gaan” – ga dan na wat er bij jou speelt. Waar loop je tegenaan? Waar heb je last van? Sta even stil, duik je gevoel in. Of analyseer wat wel of niet goed gaat. Bekijk hoe jij erbij loopt en wat dit met je doet. Wanneer je stevig in je eigen schoenen staat zal je zien dat deze bovenstaande beschreven last geleidelijk aan minder & minder wordt.
En ja hoor, ook ik heb daar nog last van. En ook ik laat me nog af en toe vangen!
Zou jij graag nog wat meer van mijn ‘kwetsbaar’ verhaal horen? Waarbij ik jou mag inspireren mét een lach en misschien wel een traan? Bekijk dan zeker mijn lezing en/of workshop die ik regelmatig geef. Neem een kijkje onder ‘aanbod’ op de website, daar vind je alle info & data terug. Tot gauw!
