Ik krijg soms – af en toe – her of der de vraag en misschien wel een beetje de kritische opmerking dat Mamaboost enkel voor mama’s is bedoeld, maar dat papa’s dat evengoed kunnen gebruiken. Tsjach, dan zeg ik altijd: ik ben nu eenmaal geen papa : ) . Wél ben ik mama en al bij al: er zijn papa’s genoeg om het gat in de markt te vullen denk ik dan. Maar goed, daar gaat het hier niet over. Waar het wél over gaat is dat ik mama ben, met mijn eigen ervaring, mijn eigen moeilijkheden en uitdagingen, mijn eigen strategieën en leermomenten…maar, soms, zo af en toe denk ik: “ik zou eens papa willen zijn!” Gewoonweg om van hen te leren waar ik zelf soms tegenaan loop. Ik hoor ook verhalen van mama’s in de workshops of in de praktijk die me inspireren voor dit artikel.
Bij deze, als eerbetoon aan de papa’s: een overzichtje van wat wij mama’s van papa’s kunnen leren. Lees dit artikel met een lach uiteraard! :
1. ’s nacht zonder enig probleem doorslapen: geen geluidje maakt je wakker
Elke kreuntje van je baby/kindje heb je als mama wel in de gaten. Het minste dat je hoort doet je recht veren. Voor dat je het weet sta je naast het bedje om al dan niet een tuutje te geven, je kindje gerust te stellen – of eerder jezelf gerust te stellen dat alles goed is, een voeding te geven, eender wat… Als mama heb je het toch wel gehoord, terwijl papa-lief lekker aan het ronken is! Hoe zalig zou het zijn om zelf niet (eerst) wakker te worden, gewoonweg lekker in dromenland te blijven terwijl papa eens alles hoort en recht veert als een speer in de nacht!
2. “De opvang? Deze sluit toch pas om 18u15?”
Als mama heb je de drang om zo snel mogelijk je kindje in de crèche of schoolopvang te gaan halen. De namiddag nadert, het uur nadert en je voelt de stress al stijgen om toch zo snel mogelijk af te ronden en tijdig op de crèche te staan. Of ben je thuis, dan is het al helemaal moeilijk om je kindje ‘zomaar’ in opvang te laten. Schuldgevoelens komen piepen. Ook al zou je graag nog wat tijd voor jezelf nemen, of misschien nog wel iets afwerken of nog op het gemak een boodschap doen… moeilijk! Want de drang en het gevoel is daar om toch eerst je kind(jes) op te pikken. En papa? Voor één of andere reden heeft hij daar geen last van, de opvang is toch open tot x-uur, dus… ik moet er pas dan ten laatste zijn!
Gosh, hoe makkelijk kan het zijn niet waar?!
3. Een volle wasmand aan de trap…kan daar wel oneindig lang blijven staan
Papa’s hebben het vermogen om huistaakjes niet te zien (willen ze het niet zien, of zien ze het echt niet?! Moet ik eens navragen) en zich daar het allerminst druk in te maken. Uit een kleine observatie en navraag kan ik toch wel besluiten dat mama’s dit vermogen zelden hebben. Wij mama’s zien alles: van kruimels op de grond tot wasmanden die gewassen en geplooid moeten worden, van vaatafwasmachines die geleegd mogen worden tot een lege frigo die roept om vulling. Oké ja, ik overdrijf misschien wat – maar je weet wel wat ik bedoel! Mama’s zien dit niet enkel, nee neeeeee, ze gaan er ook onmiddellijk mee aan de slag en maken zich druk wanneer het nodige niet gebeurt, los van de vraag of het echt nodig is, dringend is, belangrijk is of gewoonweg niet hoeft te gebeuren. Bij papa’s is dat wel lichtjes anders…aan jullie om dit verder aan te vullen : )
4. Laat de boel maar draaien
Een mama is vaak de manager van het gezin (daar schrijf ik nog wel eens een artikel over!). Een mama organiseert, bekijkt hobby’s, regelt van alles en nog wat, bekijkt heen-en weer schriftjes, boekt kampjes & opvang, is vaak ook de eindverantwoordelijke van het huishouden – heeft 101 to do-s in haar hoofd en eindeloze lijstjes die maar niet afgewerkt raken. Ze holt van her en der om het allemaal te bolwerken en loopt op die manier zichzelf soms wel voorbij.
En papa’s? papa’s laten het zijn gangetje gaan, berusten, laten los en ja, denken alvast niet dat ze daarom een slechte papa zijn. Alweer een topkwaliteit om van te leren!
5. Kleren? Wat maakt het uit!
Ik trakteer jullie graag op 2 voorbeeldjes bij ten huize Mamaboost: zondagochtend had de papa de jongens geholpen met het aankleden, met als resultaat: ons jongste zoontje had in temperaturen van 25° een pyjamatrui aan met lange mouwen, want hij wou nu eenmaal de ‘superheld’ tekening op zijn t-shirt – dus papa zegt: foert, doe maar! En daarnaast hoor ik mijn man ’s middags in het park tussen veel volk zeggen: “aaa, hij heeft geen onderbroek aan, want hij wou niet”.
Op een ander keertje kwam ik ’s avonds thuis en ging ik nog eens kijken bij de jongens: ik zag dat ze hun kleren nog aan hadden. Ik vraag aan manlief: “geen pyjama’s gevonden?…”. “Ach, zegt de papa: een t-shirt is toch een t-shirt, wat maakt het uit?! “
Lap seg, makkelijk toch! Hoe eenvoudig kan het leven zijn? Loslaten noemen ze dit zeker?
6. Er is nog zoveel meer…
Ik zou nog wel even kunnen door gaan, maar ik ben vooral benieuwd naar jullie input. Heb jij een paar voorbeelden waar wij mama’s van kunnen leren? laat maar komen! Ik hoor ze graag, en deel ze desnoods in een gelijkaardig artikel Deel 2. Op die manier leren we van elkaar! Je mag me steeds schrijven op katelijne@mamaboost.be, zeker doen!
