Als je mama wordt krijg je er niet alleen een kindje bij, helemaal gratis en voor niks krijg je er ook een berg schuldgevoelens bij. Opeens zijn ze daar, helemaal onverwacht, en wat voordien zo goed als niet bestond is nu in volle glorie aanwezig! Ze zijn er, op alle mogelijke momenten, groot of klein! Ik weet nog dat ik me ontzettend schuldig voelde dat ons oudste zoontje aan het wenen was in zijn bedje, ik was alleen thuis en ik durfde zijn kamer niet in omdat er een megagrote spin op de deur zat (no kidding, écht gebeurd : ) ). Ons tweede zoontje heeft twee maand borstvoeding gekregen: voor de ene lijkt dit ontzettend weinig, voor de andere heel veel. Ik voelde me alvast schuldig omdat ik er mee stopte, het ging gewoonweg niet meer. Torenhoge schuldgevoelens zijn er vaak ook wanneer je een dagje thuis bent en je het gevoel hebt de kinderen te moeten gaan halen op de opvang, ook al zijn ze daar helemaal oké en tevreden. Toch roept het moederhart super luid: zou ik ze toch niet bij de schoolbel ophalen? (hier is dat om 15u20…!). Of je komt bij een vriendin en hoort dat zij iets leuks gedaan heeft met de kinderen – knutselen bijvoorbeeld – net dat iets wat jij niet doet of maar niet aan toekomt, ai lap, raak! Daar schiet het schuldgevoel weer omhoog! Of je hebt geen tijd om steeds gezond te koken en denkt dat je daar je kinderen weer tekort in doet. Ik kan nog even doorgaan: de lijst is eindeloos, gewoonweg eindeloos….
Schuldgevoelens… ze zijn er gewoon. En nee, het spijt me, ook ik heb geen pasklaar antwoord of oplossing om ze “hokus pokus pats” weg te toveren. Zo werkt het nu eenmaal niet. Wat wél werkt is er mee leren om gaan.
Hier alvast een paar strategieën om van een berg vol schuld een heuveltje te kunnen maken!:
Eerst en vooral: perfecte moeders bestaan niet
Nee, écht niet. Je bent geen wonderpersoon die alles kan. Je bent ook geen robot, we zijn onszelf, we zijn mama, een persoon van vlees & bloed mét gevoelens én met beperkingen. De maatschappij legt ons al genoeg druk op, laten we dan maar stoppen met onszelf ook zoveel druk op te leggen. We kunnen niet alles, relativeer. Oké, je kindje zit op de crèche ja, en jij moet nu eenmaal gaan werken. Zonder jouw werk komt er geen geld op de plank en ben je misschien ook wel een stukje van je identiteit en voldoening kwijt in het leven. Je voelt je schuldig omdat je kindje in de crèche is, goed, maar bedenk dan wat jouw kindje daardoor wel allemaal meekrijgt: sociaal contact met mede-leeftijdsgenootjes, knutselmomentjes, lekkere patatjes, en een mama (en jaja, papa ook : ) ) die haar boterham verdient waardoor een uitstapje naar Plopslaland mogelijk is! Enfin, je snapt waar ik heen wil… dit brengt me tot het volgende:
Bekijk de situatie eens vanop een afstand
Stap er eens uit, vlieg omhoog en kijk naar beneden naar de situatie waar je in staat. Je schuldgevoelens mogen er zijn, een gevoel cijfer je niet zomaar weg – maar bekijk eerlijk of ze wel helemaal terecht zijn. Stel je voelt je schuldig omdat het badje net iets te koud of ietsje te warm is, wat is het ergste dat kan gebeuren? Niks… juist ja niks! Er even naar kijken met een neutrale blik helpt je jouw schuldgevoel de baas te blijven, te verkleinen of wel helemaal weg te krijgen.
Waar voel je je NIET schuldig over?
Laten we het even omdraaien, wat doe je als mama wél allemaal waardoor je je niet schuldig voelt. Misschien heb je besloten 80% te gaan werken waardoor je kindje een dagje minder naar de crèche gaat of waardoor je er op woensdag bent voor de kroost. Een reden te meer om je alvast minder schuldig te voelen wanneer je op andere dagen wat later op school of de crèche toekomt. Misschien slaag je er niet steeds in om gezond te koken, maar lukt het wel om elke dag een stukje fruit mee te geven naar school. Top toch?! Ga na voor jezelf wat je wél allemaal doet en geef het de waarde dat het verdient. Deze “wel”-berg zal veel groter zijn dan de “schuld”-berg!
Blijft het knagen? Tijd voor verandering!
Is er een bepaalde situatie waar je je blijft schuldig over voelen? Krijg je het niet klein en blijft het op je wegen? Bekijk dan waarover het gaat, ga praten met een vriendin (of coach ), teken, schrijf het neer, ga wandelen, … doe wat jou helpt om de situatie te bekijken en na te gaan hoe je het kan veranderen. Ook al lijkt het moeilijk, bekijk wat mogelijk is: hou het eenvoudig, wees realistisch, hou het concreet en zet een stapje in de richting van verandering.
Er is er hier vandaag eentje ziek, ik voel me alvast schuldig aan het werk te zijn terwijl zoonlief voor de TV zit. Dit ga ik even veranderen, veel succes en tot schrijfs!
Heb je vragen, doet dit artikel iets met je? Heb je graag wat hulp? je weet me te vinden he : ) : katelijne@mamaboost.be
