Elk jaar opnieuw sta ik er van versteld hoe we onze eigen kinderen leren met emoties omgaan en hoe ze het verschil leren tussen blij, boos, bang en verdrietig zijn. Het duurt niet lang of ze komen thuis van school met een berengezichtje op een stokje gekleefd. Vooraan lacht de beer, achteraan kijkt de beer boos. Een jaartje later komt er een soort van thermometer thuis: een verticaal plaatje met een gezichtje dat lacht, verdrietig, boos of bang kijkt.
Het is wel frappant denk ik dan. Als kind leer je te voelen, leer je kijken naar je emoties en krijg je de ruimte dat je gevoelens er mogen zijn. Als volwassene lijkt dit allemaal niet meer zo evident. Bang zijn is als kind ook helemaal oké: “Mama, ik ben bang!” hoor ik heel vaak uit een kindermond en ondertussen weten we allemaal dat die angst er best wel mag zijn. “Je moet niet bang zijn” is passé. Je mag wel bang zijn, het is een gevoel zoals een ander. Er durven naar kijken, er even bij stil staan, er ruimte aan geven, maakt net dat de angst gaat liggen en we weer kunnen ademen. Ook je kind.
Zakken
Waar ik nu van versteld sta? Dat is dat we het onze kinderen leren, maar dat we het zelf een stuk zijn verleerd! Net zoals ik (ook al lukt het steeds beter en beter) hebben mama’s die tot bij Mamaboost komen het moeilijk met effectief te VOELEN wat er leeft.
Ik noem dit ook “ZAKKEN”, een grappig woord – zelf geleerd een jaartje geleden in een opleiding. We gaan eens lekker zakken! Dit wil zeggen dat we even de luxe nemen om uit ons hoofd te gaan. Wij mama’s zitten heel vaak IN ons hoofd, we doen maar door en leven ook in een maatschappij waar de ratio nu eenmaal de plak zwaait.
Probeer dus maar eens te ‘ZAKKEN’. Dit houdt in dat je echt naar je gevoelens gaat, naar je lichaam. Wat voel je? Misschien zit er ergens een krop in je keel, misschien voel je een zwaarte drukken op je hart. Alles is mogelijk, je kan een fysieke pijn voelen, je kan een tinteling voelen, je kan tranen voelen én je kan ook echt gevoelens voelen: kwaadheid, angst, ….
Voelen
Doe het maar eens, jazeker: nu! Dit hoeft niet lang te duren, probeer het gewoonweg en zie wat het met je doet. Ga even relaxed zitten, zoek desnoods een comfortabel plekje, sluit je ogen en zak letterlijk in je lichaam. Geef aandacht aan je voeten, aan je grote teen, aan je buik, aan je schouders, armen, vingertoppen, je kaken en kruin. Er zullen gedachten passeren zoals “waar ben ik in godsnaam mee bezig?!”, of het kan zijn dat je denkt “dit doet eigenlijk wel deugd, zalig”, of “ik heb hier geen tijd voor, ik moet nog de boel opkuisen…”
Allerhande gedachten vliegen voorbij: kijk ernaar, zet ze op een wolkje en laat ze maar passeren. Probeer dit zonder oordeel te doen. Die gedachten zijn je brein die ons steeds maar voortduwen, laat ze zijn en ZAK, kijk naar je lichaam, VOEL! Misschien ben je wel kwaad, misschien doet er jou iets pijn, misschien voel je blijdschap, misschien ben je verwonderd, of bang. Laat dit allemaal op je afkomen want het mag er allemaal zijn. Kijk, geef ruimte zonder het weg te duwen of je af te vragen waarom iets is wat is.
“Ik voel niks!”
Ik hoor het je al roepen: “ maar Katelijne, ik voel niks!”. Net omdat we zoveel in ons hoofd leven, zijn we afgeleerd om onze gevoelens nog te herkennen. Nochtans zijn onze gevoelens er wel en hebben ze ook een functie net zoals ons hart, nieren en darmen een functie hebben in ons lichaam. Er bestaan uiteraard ook veel andere gevoelens dan blijdschap, boosheid, angst en verdriet. Google maar eens en je vindt er tientallen terug, dit kan je helpen om bewuster te zijn van wat je écht voelt.
Gevoelens zijn nu eenmaal ontzettend belangrijk in ons leven: ze zijn een stukje onze leidraad en tonen ons waar we behoefte aan hebben. Als mama, als jezelf, verlang je naar bepaalde zaken. Die zaken zijn jouw behoeften: dat iets wat jij nodig en eigenlijk niet zonder kan. Bijvoorbeeld kan dit een behoefte naar tijd voor jezelf zijn, of een behoefte aan rust, behoefte aan waardering, aan structuur, enzovoort.
Wanneer een behoefte niet wordt ingevuld komen er bepaalde gevoelens naar boven. Wanneer het gevoel ‘Ik ben moe’ aanwezig is, dan geeft je lichaam aan dat je behoefte hebt aan rust en slaap. Vaak duwen we onze behoeftes weg, we negeren ze en dit heeft uiteraard negatieve gevolgen. Het negeren van wat we effectief nodig hebben roept negatieve gevoelens op. Bijvoorbeeld kan je je kwaad voelen, omdat je een behoefte hebt je eigen leven opnieuw te kunnen leiden, zonder er steeds te moeten zijn voor je kindje. Of je bent misschien zwanger en je bent heel angstig omdat je niet weet wat er op je af komt en je behoefte hebt aan zekerheid en duidelijkheid.
Jouw sleutel
Het mooie van deze “negatieve” gevoelens is dat zij een signaal zijn, een soort van flikkerlicht dat jou duidelijk maakt “Hey! Ik heb iets nodig!”. Mooier nog, ze zijn een katalysator naar persoonlijke ontwikkeling en groei. Het is dé sleutel om naar jezelf te gaan kijken, stil te staan, voelen wat je voelt, voelen wat je nodig hebt op dit moment en er dan ook iets aan doen.
Samen aan de slag
Wil jij graag aan de slag? Heb je graag wat hulp om samen naar jouw gevoelens te kijken? Neem jij de sleutel vast en wil je samen op pad om te zien wat jij nodig hebt en wat je kan doen om die behoefte in te vullen? Dé sleutel naar persoonlijke ontwikkeling en groei! I know! Zware woorden, maar daar gaat het wel om: in jezelf investeren om jezelf te laten groeien, daar heb jij én ook je kind(jes) en omgeving enorm veel impact én plezier aan!
Laat het me zeker weten, dan plannen we een gratis “boost sessie” in. Daar gaan we na waar jij graag mee aan de slag gaat, waar jij het moeilijk mee hebt en ook wat jouw verlangen is waarbij ik je laat weten op welke manier Mamaboost je hierbij kan helpen. Ik kijk ernaar uit, en VOEL alvast dat ik er reuzeblij van wordt!
